Słowiańskie Państwo Polan, Zjazd Gnieźnieński

opublikowano 13/03/2012 - 11:36.

http://blogmedia24.pl/node/56411 

Otton III;römischer kaiser Deutscher Nation

 

Jan Matejko, Koronacja Bolesława I, pierwszego Króla Słowiańskiego Państwa Polan

Mniej więcej 1012  lat temu w dniach w dniach  7 marca a 15 marca w Gnieźnie jednej z Pierwszych Stolic Słowiańskiego, katolickiego Państwa Polan odbył się "Zjazd Gnieźnieński " na który przybył świecki przywódca ówczesnego Świata

             Otton III Rudy  władca niemiecki z dynastii Ludolfingów. Król Niemiec ,

cesarz rzymsko-niemiecki

Pierwszym koronowanym władcą Słowiańskiego Państwa Polan, był Bolesław I Wielki, zwany Chrobrym z Dynastii Piastów. Koronował się  w 1025 roku./ Być może drugi raz/ Dziś nie zdajemy sobie sprawy, jak potężni, mądrzy  musieli być Wielkopolscy Piastowie, że pod bokiem krwiożerczych, dzikich  plemion germańskich stworzyli potężne  Państwo Polan.

 

Musimy sobie jasno powiedzieć, że Mieszko, ojciec Bolesława I nie był pierwszym władcą Polan. Byłoby rzeczą niemożliwą aby w ciągu jednego czy dwóch pokoleń stworzyć Państwo, które dziś liczy sobie ponad tysiąc lat. Musimy sobie postawić pytanie, jakie było pochodzenie Mieszka I. Skąd wywodził się jego ród, który stworzył dynastie piastowską i Państwo, które przez 1000 lat opierało się wielkiemu terytorialnie sąsiadowi, Germanom. Przywódcy tego młodego Państwa, Naród musiał być bardziej inteligentny i bitny niż zbrodnicze plemiona Germańskie

 

 

   Mieszko I pojawia się na scenie politycznej Europy jako władca dobrze zorganizowanego państwa, dużego, rozległego.Kto to państwo stworzył, kto rządził plemionami Polańskimi przed Mieszkiem I

Musimy sięgnąć do Kroniki Galla Anonima, mnicha niewiadomego pochodzenia, choć wszystko wskazuje, że był Gallem i przez Węgry przybył do Państwa pierwszych Słowian. Jeżeli by był Niemcem nie byłby nam Polanom tak przychylny.

Wiec sięgnijmy do Galla, który pisze w XII wieku.

 

     Pierwszym władcą był Piast, syn Chościska, protoplasta dynastii, żył i kierował swoim państwem Polańskim około drugiej połowy IX wieku. Żył w okolicach Gniezna. Może nad Gopłem w Warzymowie

Następnym był:

 

Siemowit, prawdopodobnie rządził w  drugiej połowie IX wieku lub na początku X wieku.

Lestek, pierwsza połowa X wieku.

Siemomysł, przed 960 rokiem

Mieszko I być może od 935 roku do 992.

 

    Bolesław I Wielki zwany Chrobrym, odziedziczył Państwo Polan po swym ojcu, rozbite miedzy liczne dzieci i Odę, która z jednej strony reprezentowała interesy niemieckie i swych małoletnich synów : Mieszka, Świętopełka oraz Lamberta. Moim zdaniem za namową Niemców postanowiła pozbawić dziedzictwa tronu Bolesława Chrobrego. Takie były interesy Niemców.

Oda Dytrykówna, była druga żoną  Mieszka I, córka Dytryka ,Theoderich, Dietrich von Haldensleben, margrabiego Marchii Północnej, Nordmark. Była  mniszką z klasztoru w Kalbe nad Muldą koło Magdeburga.

Kronikarz Thietmar z Merseburga pisze w swej kronice: "Thietmari merseburgensis episcopi chronicon"

Kiedy matka Bolesława umarła jego ojciec poślubił bez zezwolenia Kościoła mniszkę z klasztoru w Kalbe, która była córką margrabiego Dytryka. Oda - było jej imię i wielką była jej przewina. Albowiem wzgardziła Boskim oblubieńcem, dając pierwszeństwo przed nim człowiekowi wojny (...). Z uwagi jednak na dobro ojczyzny i konieczność zapewnienia jej pokoju, nie przyszło z tego powodu do zerwania stosunków, lecz znaleziono właściwy sposób przywrócenia zgody. Albowiem dzięki Odzie powiększył się zastęp wyznawców Chrystusa, powróciło do ojczyzny wielu jeńców, zdjęto skutym okowy, otwarto wrota więzień przestępcom^.

To Oda wymusiła na swym mężu Mieszku I, akt darowizny kraju papieżowi - Janowi XV "Dagome Iudex".Nie wiemy gdzie ten dokument został wytworzony, w Gnieźnie, Kwedlinburgu, dawnej rezydencji Ottona I Wielkiego lub w Rzymie około 991, 992 roku.

Oda mimo poparcia "Niemiec" została wypędzona z państwa Polan wraz ze swymi synami. Wróciła do klasztoru w  Kwedlinburgu,Quedlinburg.  Zmarła w 1023 roku.

Po uporaniu się z Odą, jej synami, stronnikami, Niemcami, Bolesław I, nazwany Wielkim, Chrobrym, zabrał się za tworzenie nowoczesnego państwa europejskiego.

 

Europa owego czasu, była kontynentem  całkowicie zdominowanym przez Kościół rzymskokatolicki. To było dobre, gdyż mimo wielu wojen, Europa, Polska zachowały swój europejski charakter.

Mniej więcej w tym samum czasie w Czechach narósł spór miedzy rodem Sławnikowiców  z rządzącym księciem Bolesławem II z rodu Przemyślidów,  co skończyło się rzezią książąt Libickich . Biskupem Pragi był późniejszy święty, Wojciech, Adalbert, którego Czesi-Przemyślidzi wypędzili z Pragi. Został mile przyjęty przez Bolesława Chrobrego. Przy jego pomocy finansowej i zbrojnej wyruszył na misje chrystianizacyjne  do Prus, gdzie zginął  23 kwietnia 997 roku w okolicach wsi Cholin.  Ciało Biskupa Wojciecha, Bolesław Chrobry wykupił na wagę złota. Zwłoki złożono do grobu w Gnieźnie. Wielkim sukcesem Bolesława Wielkiego było doprowadzenie do kanonizacji Wojciecha w 999 roku.

 

 Polska, która się ochrzciła w Wielką Sobotę 14 kwietnia  966 r. według mojej wiedzy w Poznaniu,na Ostrowie Tumskim; trzydzieści trzy  lat później miała świętego.

 

Śmierć Wojciecha wywarła olbrzymie wrażenie w świecie zachodniego chrześcijaństwa. Wstrząsnęła zwłaszcza umysłem Ottona III, który zaczął gorliwie zabiegać o kanonizację męczennika. Najdalej w roku 999 papież Jan IV, uznał Wojciecha świętym.

 

 

Relikwiarz św. Wojciecha

Relikwie,ukradli Czesi w czasie najazdu Brzetysława w 1038 roku

 

Na tronie niemieckim zasiadał młodziutki Otto III zwany Rudym.Czwarty z kolei władca z dynastii Ludolfingów saskich. Otto III, został koronowany na Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego w dniu 21 maja 996 roku. Miał wówczas lat 15. Pan Świata, Cesarz Oto III miał dwa przesłania :

Stworzenie cesarstwa uniwersalnego.Chciał połączyć tradycje karolińskie z tradycją dawnego, chrześcijańskiego Cesarstwa Rzymskiego w nowej, Jego pomysłu Europie, Renovatio Imperi Romanorum  gdzie władcą  wszystkich Słowian miał zostać Bolesław Chrobry.

 

Stolicą tego uniwersalnego państwa miał być Rzym. Stolica Cesarstwa mającego objąć nie tylko Niemcy i Italię ,  cały świat chrześcijański, w sensie federacji równoprawnych państw i narodów chrześcijańskich.

 

Chcąc realizować swe dalekosiężne plany, najpierw postanowił przybyć do grobu swego przyjaciela w Gnieźnie, nauczyciela, mentora Świętego Wojciecha a przy okazji zjednać sobie potężnego władcę na wschód od jego państwa, Bolesława Chrobrego.

 

 

 

Złota Kaplica w archikatedrze poznańskiej,Grobowiec Mieszka I i Bolesława I Chrobrego

 

 

 

Bazylika Prymasowska Wniebowzięcia NMP w Gnieźnie. Pobudowana w pierwszych miesiącach IX w na gruzach pierwszej chrześcijańskiej Świątyni. Tu leżą zwłoki Dobrawy

 

W 1945 roku, nasi wyzwoliciele ze związku sowieckiego, zbombardowali świątynie pociskami zapalającymi, mimo, że Niemców Gnieźnie juz nie było od doby. Już im przeszkadzała !

 

 

 Bolesław na równi z królami miał prawo obsadzania biskupów.

 

Tak powstała nowa prowincja Polańska, kościelna, która obejmowała wszystkie ziemie piastowskie. Prowincja Polska była tylko zależna od Papieża. Arcybiskupem Gnieźnieńskim został brat Świętego Wojciecha Radzym Gaudenty,  najwierniejszy towarzysz św. Wojciecha i świadek  jego męczeńskiej śmierci.

Na Zjeździe Gnieźnieńskim, Otton III zamierzał swoim spadkobiercą na tronie cesarskim uczynić Bolesława Wielkiego.

Bolesław osobiście odprowadził Ottona do  Niemiec, co najmniej do Magdeburga,   Akwizgranu.

 

 Cesarz  Otto III,  urzeczony  wizją państwa powszechnego. Nocą, potajemnie kazał otworzyć  grób Karola Wielkiego, króla Franków.  Zwłoki cesarza spoczywały na tronie w pozycji siedzącej. Otto zdjął z nich złoty krzyż i zabrał, jako relikwie,  strzępy szat. Jedna z zachodnich kronik zapisała, iż Bolesław otrzymał w darze tron Karola.

 

 

Biskup niemiecki, Thietmar z Merseburga, który nie kochał Polaków tak napisał:

 

"Trudno uwierzyć i opowiedzieć z jaką wspaniałością przyjmował wówczas Bolesław cesarza i jak prowadził go przez swój kraj aż do Gniezna. Gdy Otto ujrzał daleka upragniony gród, zbliżył się doń boso ze słowami modlitwy na ustach. Tamtejszy biskup Unger[biskup poznański]przyjął go z wielkim szacunkiem i wprowadził do kościoła, gdzie cesarz zalany łzami, prosił świętego męczennika o wstawiennictwo, by mógł dostąpić łaski Chrystusowej. Następnie otworzył zaraz arcybiskupstwo. Arcybiskupstwo to powierzył bratu wspomnianego męczennika Rodzimowi[...]. Po załatwieniu tych wszystkich spraw cesarz otrzymał od księcia Bolesława wspaniale dary i wśród nich, co największą sprawiło mu przyjemność, trzystu opancerzonych żołnierzy. Kiedy odjeżdżał, Bolesław odprowadził go z doborowym pocztem aż do Magdeburga, gdzie obchodzili uroczyście niedzielę palmową [24 marca].[...]

 

Biskup Thietmar z Merseburga, był wrogo ustosunkowany do poczynań cesarza Ottona III, popierał Henryka II

 

Gall Anonim, napisze:

 

Bolesław przyjął go tak zaszczytnie i okazale, jak wypadało przyjąć króla, cesarza rzymskiego i dostojnego gościa. Albowiem na przybycie cesarza przygotował przedziwne wprost cuda; najpierw hufce, przeróżne rycerstwa, następnie dostojników rozstawił jak chóry, na obszernej równinie, a poszczególne, z osobna stojące hufce wyróżniała odmienna barwa strojów. A nie była to tania pstrokacizna, byle jakich ozdób, lecz najkosztowniejsze rzeczy, jakie można znaleźć gdziekolwiek na świecie [...]. Zważywszy jego chwałę, potęgę i bogactwo cesarz rzymski zawołał w podziwie: Na koronę mego cesarstwa, to co widzę większe jest niż wieść głosiła [...]. A zdjąwszy z głowy swej diadem cesarski, włożył go na głowę Bolesława na zadatek przemierza i przyjaźni [...] i za chorągiew tryumfalną dał mu w darze gwoźdź z krzyża Pańskiego wraz z włócznią św. Maurycego, w zamian za co Bolesław ofiarował mu ramie św. Wojciecha. I tak wielka owego dnia złączyli się przyjaźnią, że cesarz mianował go bratem i współpracownikiem cesarstwa i nazwał go przyjacielem i sprzymierzeńcem narodu rzymskiego.

 

Tablica upamiętniająca utworzenie biskupstw ufundowana przez kard. St. Wyszyńskiego, Gniezno, ściana katedry