Kock, ostatnia bitwa obronna II Rzeczypospolitej

 opublikowano  07/10/2010 - 09:34

http://blogmedia24.pl/node/37786

Gen. Franciszek Kleeberg. Fot. CAW

Siedemdziesiąt i jeden lat lat temu w dniach od 2 do 6 października 1939 roku w ramach bitew obronnych Wojsk Rzeczypospolitej, została stoczona duża bitwa Wojsk Polskich, Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" pod dowództwem Pana Generała Dywizji Franciszka Kleeberga, z niemieckimi dywizjami pancernymi.

Mimo dwukrotnej przewagi agresora niemieckiego, Wojska Polskę bitwę te wygrały.

Siły  polskie wynosiły 18 000 żołnierzy, niemieckie; 30 000. Wojskami niemieckimi dowodził, generał Gustav Anton von Wietersheim.

Dzięki *pomocy przyjaciół z zachodu*, Polska nie była przygotowana do wojny na dwa fronty  z Niemcami, bolszewikami, Słowakami  ani z nikim innym.

 Znając stan finansów państwa Polskiego, uprzemysłowienie kraju, który istniał zaledwie 19 lat, twórca niepodległego Państwa Polskiego,Marszałek Józef Piłsudski, zakładał, , że Polska nie ma żadnych szans na wojnę jednoczesną z dwoma potężnymi odwiecznymi wrogami. Proponował zachowanie neutralności w stosunku do Niemiec i bolszewików. Taka koncepcja była preferowana już po śmierci Marszałka.

 Szef polskiej dyplomacji, pułkownik Jozef Beck zawierał sojusze z Niemcami, Sowietami. Sojusze obronne z Francuzami i Anglikami.

 W Polsce robiono więcej niż wszystko aby nie prowokować Niemiec. Niestety, nie udało się.

 W wyniku odwiecznych porozumień plemion germańskich które parły na wschód celem zdobycia przestrzeni życiowej *lebensraum* i dzikich plemion ruskich prących na zachód, celem zdobycia ogłady i niewolnika. W dniu 23 sierpnia 1939 roku, podpisano w Moskwie tak zwany pakt Ribbentrop-Mołotow. Pakt  o Nieagresji pomiędzy III Rzeszą Niemiecką i Związkiem Sowieckim, jak i kodycyle do tajnego protokołu dodatkowegostanowiącego załącznik do tego Paktu.

 Rosja bolszewicka i hitlerowskie Niemcy dokonały   IV Rozbioru Polski. Niemcy napadły na Polskę jak zwykle w barbarzyński sposób bez wypowiedzenia wojny.Siedemnaście dni później zrobiły w podobny sposób hordy bolszewickie, ale im akurat nie ma się co dziwić.

 Plan wojny opracowany przez Sztab Naczelnego Wodza w marcu 1939 roku, przewidywał obronę na rubieżach  zachodnich. Później wojska polskie miały sie wycofywać na linię Wisły, Narwi i Sanu, gdzie miała powstać ostateczna linia obrony. W dniu 9 września Szef sztabu Naczelnego Wodza Generał dywizji Wacław Teofil Stachiewicz  wydał rozkaz Generałowi brygady Franciszkowi Kleebergowi, utworzenie w oparciu o 20 i 30 Dywizje Piechoty organizowanie obrony Polesia, na linii rzek Muchawiec -Prypeć.

 W wyniku ataku bolszewików na Polskę, generał Franciszek Kleberg, postanowił wycofać się do Rumunii., bądź na Węgry. Straciwszy kontakt z wyższym dowództwem, postanowił zawrócić i iść na pomoc Warszawie. Do Grupy dowodzonej przez Generała Franciszka Kleberga w dniu 17 IX września weszła Podlaska Grupa Kawalerii Generała Brygady  Ludwika  Kmicic-Skrzyńskiego,Herbu Zaremba,* Beliniaka* ,  jednostki zgrupowania  "Brzoza" dowódca płk Ottokar Wincenty, Brzoza-Brzezina i  Dywizja kawalerii "Zaza" pod gen, kniaziem  Zygmuntem. Podhorskim  otrzymały 28 września  status Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie"

 Grupa liczyła około 17 000 żołnierzy. W dniach 29-30 września, rozbiła jednostki bolszewickie pod Jabłonią i Milanowem. W wyniku braku amunicji, początkowo, SGOP. planowała marsz na Dęblin, celem uzupełnienia amunicji w Składnicy uzbrojenia Nr 2 w Stawkach k/ Dęblina. W dniu 28 września, Generał Franciszek Kleeberg, dowiedział się o kapitulacji Warszawy.

 W takiej sytuacji, Generał Franciszek Kleeberg, postanowił prowadzić walki partyzanckie  w rejonie Kock-Radzyń-Łuków. Do walki przeciw SGOP, Niemcy wysłali: 1 października 13 Dywizję Zmotoryzowaną, czwartego października 29 Dywizję Zmotoryzowaną.Obie zmotoryzowane Dywizje niemieckie otrzymały rozkaz zniszczenia SGOP. Obie niemieckie dywizje zmotoryzowane, nie potrafiły odnieść zwycięstwa. W dniu 6 października Generałowi Klebergowi kończyła się amunicja. Około 2 w nocy Generał Kleberg postanawia kapitulować. Około godziny 10; SGOP zaczęła składać broń w rejonie Czarnej

Wojska Polskie dowodzone przez Generała Franciszka Kleeberga, odniosły taktyczny sukces. Jednakże brak amunicji i wyżywienia dla ludzi i koni, zmusił Generała Kleeberga do kapitulacji.

Ostatni rozkaz generała Kleeberga do żołnierzy SGO "Polesie

Żołnierze!

Z dalekiego Polesia, znad Narwi, z jednostek, które oparły sie w Kowlu demoralizacji - zebrałem Was pod swoją komendę, by walczyć do końca.Chciałem iść najpierw na południe - gdy to się stało niemożliwe - nieść pomoc Warszawie.

Warszawa padła, nim doszliśmy. Mimo to nie straciliśmy nadziei i walczyliśmy dalej, najpierw z bolszewikami, następnie w 5-dniowej bitwie pod Serokomlą z Niemcami.

Wykazaliście hart i odwagę w czasie zwątpień i dochowaliście wierności Ojczyźnie do końca.

Dziś jesteśmy otoczeni, a amunicja i żywność są na wyczerpaniu. Dalsza walka nie rokuje nadziei, a tylko rozleje krew żołnierską, która jeszcze przydać się może.

Przywilejem dowódcy jest brać odpowiedzialność na siebie. Dziś biorę ją w tej najcięższej chwili - każąc zaprzestać dalszej bezcelowej walki, by nie przelewać krwi żołnierskiej nadaremnie. Dziękuję Wam za Wasze męstwo i Waszą Karność, wiem, że staniecie, gdy będziecie potrzebni.

Jeszcze Polska nie zginęła. I nie zginie.

Rozkaz został wydany  wydany w małej miejscowości Hordzieżka, gm. Adamów.

Generał dywizji Franciszek Kleeberg, był jedynym Polskim Generałem który nie przegrał żadnej bitwy. Skapitulował pod Kockiem z powodu braku amunicji i pożywienia dla żołnierzy i koni. Po bitwie dostał się do niewoli. Przebywał w Oflagu IVB w twierdzy Königstein, koło Drezna.Twierdze wybudował były król Polski August II Mocny. Pan Generał Kleberg,   zmarł  5 kwietnia 1941 roku w szpitalu wojskowym w Weisser Hirsch. Pochowany na cmentarzu w Neustadt. W 1969 prochy gen. Franciszka Kleeberga przewieziono do kraju i 5 października złożono na cmentarzu Wojennym w Kocku.

Odznaczenia:

Krzyż Komandorski, Kawalerski, Złoty i Srebrny Orderu Virtuti Militari

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

4-krotnie Krzyż Walecznych

Austro-węgierski medal zasługi wojskowej Signum Laudis

Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej

Krzyż Żelazny II kl.