Agresja sowietów na Polskę 17 września 1939 r, IV Rozbiór Polski

W dniu 17 września 1939 roku o świcie bez wypowiedzenia wojny w granicę II Rzeczypospolitej wkroczyły dzikie, bolszewickie, komunistyczne hordy ludobójców by wymazać z mapy Europy Rzeczypospolitą Polską i wyeliminować z tego Świata Polską Inteligencję, tę, która rozbiła pod Warszawą w 1920 roku bolszewickie hordy Lenina , Stalina i Trockiego, nota bene przedstawicieli plemienia wybranego, finansowane przez Niemcow, Żydów i międzynarodowy kapitał z Wall Street
Wojska bolszewickie o 4 w nocy w sile sześciu  armii o liczbie około miliona żołnierzy przekroczyły granice II Rzeczypospolitej

 

Rosja bolszewicka, napadła na Polskę mimo nadal obowiązujących; traktatu ryskiego  z 1921 r. i paktu o nieagresji z 25 lipca  1932 roku i przedłużonego 25 maja 1934 roku do 31 grudnia 1945 roku.

Po agresji, bolszewicy aresztowali polskiego ambasadora Pana Wacława Grzybowskiego i pracowników polskiej ambasady

O kulisach Paktu Ribbentrop-Mołotow, pisałem w Blogmedia : vide:  http://blogmedia24.pl/node/35393

 

 

Rozbiór Polski, już IV, został wczesniej uzgodniony miedzy III rzesza niemiecką i Rosja bolszewicką.

Wszedł do historii, jako Pakt Ribbentrop -Molotow

 

Pakt Ribbentrop - Mołotow ,podpisano w nocy  23 sierpnia 1939 roku i przeszedł do historii, jako pakt o nieagresji miedzy III rzeszą niemiecką  i Związkiem sowieckim. Pakt o nieagresji między Niemcami,  Das Dritte Reich Hitlera,kanclerza i wodza /  Führer und Reichskanzler /i bolszewikami Stalina zawierał tajny protokół dodatkowy, będący kodycylem.

Tajny protokół to nic innego jak umowa o IV Rozbiorze Polski, podziale Europy

Rzeczypospolitą  podzielono według koncepcji angielskiego lorda, vicekróla Indii  George Nathaniela Curzona na konferencji w Spaa w Belgii w 1920 roku.
Podpisującymi byli Ullrich Friedrich Willy  Joachim Ribebbentrop, minister spraw zagranicznych III Rzeszy, członek NSDAP,
 oraz
 Wiaczesław Michajłowicz Mołotow / prawdziwe nazwisko Skriabin, plemie wybrane / Przewodniczący Rady Komisarzy Sowieckich. Od 1921 roku – sekretarz KC SDPRR(b), od 1926 roku – członek Biura Politycznego WKP(b).

 

 

 

 

Mapa ostatecznego rozdzielenia Polski pomiędzy III Rzeszę a ZSRR z 28.09.1939 r. z wytyczoną linią graniczną. Podpisy za zgodność: Stalin, Ribbentrop, 28.09.1939 roku

 

 

 

Anglią, walczy o prawo przeciwko bezprawiu, o wiarę i cywilizację przeciwko bezdusznemu barbarzyństwu, o dobro przeciwko panowaniu zła na świecie. Z walki tej, wierzę w to niezłomnie, wyjść musi i wyjdzie z

W sytuacji trzech agresorów  agresorów, / Niemcy, Słowacy, Rosjanie / Polska, Jej Rząd nie zamierzał walczyć z bolszewikami. Tym bardziej, ze nasi alianci Francja i Anglia zdradziły nas na polu bitwy "Tajna konferencja w Abbeville"

Decyzja podjęta 12 września 1939 r. przez Najwyższą Radę Wojenną francusko-brytyjską w Abbeville o niepodejmowaniu generalnej ofensywy lądowej na froncie zachodnim i działań powietrznych RAF nad Niemcami była złamaniem zobowiązań wynikających z umów sojuszniczych – konwencji wojskowej do sojuszu polsko-francuskiego (zobowiązującej sojusznika do ofensywy w ciągu piętnastu dni od ogłoszenia mobilizacji i rozpoczęcia wrogich działań wojennych przeciw drugiemu sojusznikowi) i układu polsko-brytyjskiego z 25 sierpnia 1939 r. Było to ponadto sprzeczne z deklaracjami złożonymi przez Francuzów i Brytyjczyków polskiemu ministrowi spraw wojskowych, Tadeuszowi Kasprzyckiemu podczas misji do Londynu i Paryża wiosną 1939 r a dokładniej była to klasyczna zdrada sojusznika na polu bitwy. Ambasadorowie Rzeczypospolitej, w Wielkiej Brytanii – Edward Raczyński i we Francji – Juliusz Łukasiewicz, bezskutecznie próbowali wyegzekwować we wrześniu 1939 r. wywiązanie się krajów sojuszniczych z zobowiązań zaciągniętych wobec Polski. Na założeniu ofensywy sojuszniczej w piętnastym dniu od mobilizacji francuskiej oparty był plan obrony "Z" i strategia obrony terytorium Polski Edwarda Rydza-Śmigłego. Brak interwencji militarnej Brytyjczyków i Francuzów umożliwił siłom niemieckim i (od 17 września 1939 r.) sowieckim pokonanie wojsk polskich i rozbiór państwa polskiego.

Gen. Edmund Ironside był doskonale zaznajomiony z francuskimi planami militarnymi i nie znalazł w nich żadnej wskazówki, z której wynikałoby, że dowództwo francuskie planowało kiedykolwiek wczesny atak na linię Zygfryda. Podczas swego pobytu w Warszawie dowiedział się o francuskich zobowiązaniach wobec Polski. Wiedział, że nie zostaną dopełnione. "Francuzi okłamują Polaków mówiąc, że zamierzają przystąpić do ataku. Taka koncepcja w ogóle nie istnieje" — zanotował w swoim dzienniku. Nie poinformował jednak o tym Polaków. Ponadto sam miał poważne obawy co do natychmiastowej gotowości Wielkiej Brytanii.

"Jest rzeczą bezsporną, że w pierwszych dniach września Francja miała imponującą przewagę zarówno w ludziach jak i w sprzęcie na swym froncie z Niemcami. Kilku niemieckich generałów – Keitel, Westphal, Manstein, Jodl i Witzleben – pisało i mówiło o swym zdumieniu, że Francja nie wykorzystała tej krótkiej, lecz o kluczowym znaczeniu okazji.

Bezczynność zachodnich sojuszników podczas kampanii wrześniowej zaskoczyła Polaków i stała się później przedmiotem kontrowersji i wzajemnych oskarżeń. Z chwilą gdy wojna się skończyła, stało się oczywiste, że wstępna francusko-brytyjska strategia wojenna została źle zaplanowana. Przy zaangażowaniu głównych sił niemieckich w Polsce, Francja i Wielka Brytania miały ogromną przewagę nad tymi wojskami, które Hitler pozostawił na froncie zachodnim. (…) ponieważ większość niemieckich dywizji walczyła w Polsce, armia francuska miała kolosalną przewagę liczebną. Marszałek polny Wilhelm Keitel i generał Alfred Jodl autorytatywnie oświadczyli na procesie norymberskim, że Wehrmacht odnoszący takie sukcesy w osobnych kampaniach przeciwko Polsce, a później przeciwko Francji mógłby nie sprostać wojnie na dwa fronty w roku 1939. Według świadectwa Jodla: "Do roku 1939 byliśmy oczywiście w stanie sami rozbić Polskę. Ale nigdy — ani w roku 1938, ani w 1939 — nie zdołalibyśmy naprawdę sprostać skoncentrowanemu wspólnemu atakowi tych państw [Wielkiej Brytanii, Francji, Polski]. I jeśli nie doznaliśmy klęski już w roku 1939, należy to przypisać jedynie faktowi, że podczas kampanii polskiej około 110 dywizji francuskich i brytyjskich pozostało kompletnie biernych wobec 23 dywizji niemieckich." Keitel poświadczył, że dowództwo niemieckie widziało w brytyjskiej i francuskiej bierności militarnej podczas kampanii polskiej wskazówkę, że Wielka Brytania i Francja pogodziły się z podbojem Polski przez nazistów i nie mają poważnego zamiaru udzielenia Polsce pomocy.

Orędzie Prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 17 września 1939 r.
 
Obywatele!

Gdy armia nasza z bezprzykładnym męstwem zmaga się z przemocą wroga od pierwszego dnia wojny aż po dzień dzisiejszy, wytrzymując napór ogromnej przewagi całości bezmała niemieckich sił zbrojnych, nasz sąsiad wschodni najechał nasze ziemie, gwałcąc obowiązujące umowy i odwieczne zasady moralności.
Stanęliśmy tedy nie po raz pierwszy w naszych dziejach w obliczu nawałnicy zalewającej nasz kraj z zachodu i wschodu.
Polska, sprzymierzona z Francją iwycięsko.

Obywatele! Z przejściowego potopu uchronić musimy uosobienie Rzeczypospolitej i źródło konstytucyjnej władzy. Dlatego, choć z ciężkim sercem, postanowiłem przenieść siedzibę Prezydenta Rzeczypospolitej i Naczelnych Organów Państwa na terytorium jednego z naszych sojuszników. Stamtąd, w warunkach zapewniających im pełną suwerenność, stać oni będą na straży interesów Rzeczypospolitej i nadal prowadzić wojnę wraz z naszymi sprzymierzeńcami.
Obywatele! Wiem, że mimo najcięższych przejść, zachowacie, tak jak dotychczas, hart ducha, godność i dumę, którymi zasłużyliście sobie na podziw świata.
Na każdego z was spada dzisiaj obowiązek czuwania nad honorem Naszego Narodu, w najcięższych warunkach.
Opatrzność wymierzy nam sprawiedliwość.
Kossów, dnia 17.9.1939
/-/ Ignacy Mościcki

 

 

Ostatni rozkaz Wodza Naczelnego,
Marszałka Śmigłego-Rydza  
20 września 1939, Craiova (Rumunia)

 

Żołnierze!

 

Najazd bolszewicki na Polskę nastąpił w czasie wykonywania przez nasze wojska manewru, którego celem było skoncentrowanie w południowo-wschodniej części Polski tak, by mając do otrzymania zaopatrzenia i materiału wojennego komunikację i łączność przez Rumunię z Francją i Anglią móc dalej prowadzić wojnę.

 

Najazd bolszewicki uniemożliwił wykonanie tego planu.

 

Wszystkie nasze wojska zdolne do walki były związane działaniem przeciwko Niemcom. Uważałem, że w tej sytuacji obowiązkiem moim jest uniknąć bezcelowego rozlewu krwi w walce z bolszewikami i ratować to, co się da uratować. Strzały oddane przez KOP do bolszewików przekraczających granicę stwierdziły, że nie oddajemy naszego terytorium dobrowolnie. A ponieważ w pierwszym dniu bolszewicy do naszych oddziałów nie strzelali, ani też ich nie rozbrajali, więc sądziłem, że możliwym będzie przez pewien czas wycofać dość dużo wojska na terytorium Węgier i Rumunii.

 

A chciałem to zrobić w tym celu, by móc Was następnie przewieźć do Francji i tam organizować Armię Polską. Chodziło mi o to, by polski żołnierz brał w dalszym ciągu udział w wojnie i by przy zwycięskim zakończeniu wojny istniała Armia Polska, która by reprezentowała Polskę i Jej interesy.

 

O tym najważniejszym dziś celu musicie pamiętać.

 

Choćby warunki Waszego życia były najcięższe, musicie trwać, nie zapominając, że jesteście żołnierzami, których obowiązuje dyscyplina i honor żołnierski. Ci, którzy, ulegając słabości ducha albo podszeptom obcych agentów, sieją wśród Was zwątpienie i chcą w Wasze szeregi wprowadzić rozprężenie - ci ludzie są na usługach wroga. Trzeba zacisnąć zęby i przetrwać. Położenie się zmieni, wojna jeszcze trwa. Będziecie jeszcze bić się za Polskę i wrócicie do Polski przynosząc Jej zwycięstwo.

 

/-/ Naczelny Wódz

 

Śmigły-Rydz

 

 

 

Spotkanie żołnierzy Wehrmachtu i Armii Czerwonej 20 września 1939 roku, na wschód od Brześcia

 

Defilada kawalerii sowieckiej po zawieszeniu broni obrońców  Lwowa, Wały Hetmańskie obok Grand Hotelu

Po zawieszeniu broni na prośbę strony sowieckiej / rozmowy  odbyły się one w Winnikach z udziałem płk. dypl. Bronisława Rakowskiego, ppłk. dypl. Kazimierza Ryzińskiego. /  Władysław Aleksander Langner, dowodca obrony Lwowa wynegocjował, ze wszyscy oficerowie, będa mogli opuścić Polske i udać sie na Wegry czy Rumunie

Dowódca sowiecki, Siemion Moisiejewicz Kriwoszein, pochodzenie z plemienia wybranego Семён Моисеевич Кривошеин, kazał wszystkich oficerów aresztować. Następnie wysłano ich do Starobielska. Zamordowani w Harkowie wiosna 1940 roku przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku zbrodnia katyńska

 

 

Amerykański dyplomata Charles Eustis "Chip" Bohlen twierdzi, że Amerykanie juz 24 sierpnia wiedzieli o podpisanym w Moskwie pakcie Ribbentrop -Mołotow. Vide "Witness to History, 1929-1969."

 

Informacje Amerykanom  o IV rozbiorze Polski, przekazał Hans-Heinrich Herwarth von Bittenfeld, sekretarz ambasadora III Rzeszy w Moskwie  Friedricha-Wernera von der Schulenburga.

Amerykański dyplomata, ambasador w Moskwie Laurence Steinhardt powiadomił jeszcze tej nocy ministra spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Edwarda Fredericka Lindley Wood, 1. hrabiego Halifax. Ten z kolei powiadomił francuskiego ministra spraw zagranicznych Georges-Étienne Bonneta. Wcześniej te informacje przekazał swemu rządowi ambasador Francji w Berlinie Robert Coulondre

 

Ani Anglicy ani Amerykanie i Francuzi nie widzieli potrzeby informować Rządu II Rzeczypospolitej

 

Aby było ciekawiej w tym samym dniu 25 sierpnia 1939 roku w Londynie Edward Wood, 1. hrabia Halifax razem z Ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii, Edwardem Bernardem hrabią Raczyńskim herbu Nałęcz; podpisali
"Układ o pomocy wzajemnej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej" Polsko-brytyjski układ sojuszniczy.

Z Francja Rzeczypospolita miała podpisany układ sojuszniczy z  19 II 1921 roku

 

Wśród najlepszych przyjaciół psy zająca zjadły

 

   Ullrich Friedrich Willy Joachim von Ribbentrop, to minister spraw zagranicznych III Rzeszy. Od maja 1932 roku członek NSDAP, SS-Obergruppenführer.

Wojskowy Trybunał Wojenny w Norymberdze skazał go na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonał sierżant MAP USA, zawodowy kat, Master Sergeant,John  Chris Wood. w dniu 16 października.

Zwłoki spalono. Prochy wrzucono do rzeki  Izery.

 

 

Ribbentrop, po ekzekucji w Norymberdze, taki jest koniec zbrodniarzy !!!

 

 

Wiaczesław Michajłowicz Mołotow Вячеслав Михайлович Молотов (Скрябин), właśc. Skriabin, ojciec był kupcem pochodzenia żydowskiego , członek WKP /b/ przewodniczący rady komisarzy CCCP. Uczestnik zamachu na Chruszczowa. W dniu  5 marca 1940 na posiedzeniu Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPZR  podpisał decyzję o wymordowaniu 22 467 Polaków, jeńców wojennych, oficerów, polskiej inteligencji ziemian / Zbrodnia Katyńska / Osobista zemsta Stalina za klęskę w 1920 roku.

 

   George Nathaniel Curzon,markiz Curzon of Kedleston, będąc premierem brytyjskim  zaproponował linię demarkacyjna pomiędzy wojskami polskimi a bolszewickimi opracowaną w latach 1919-1920, przedstawioną 11 lipca 1920 roku w SPA. Linia ta, została zmieniona w sposób dość tajemniczy przez Anglika, Żyda urodzonego w Polsce w Woli Okrzejskiej, pracownika brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych Lewisa Bernsteina-Namierowskiego.

 W nocy 11 lipca 1920 roku Lewis Bernstein-Namierowski   przesunął ją na zachód od Lwowa i Drohobycza i w tej wersji została podana sowieckiemu ministrowi G. Cziczerinowi.

Vide Roman Dmowski  "Odbudowanie państwa"

Roman Dmowski uważa  Namiera jako głównego wroga sprawy polskiej i winowajcę wrogiego stosunku premiera Davida Lloyd George'a do Polski.

Wiemy, że  Lewis Bernstein-Namierowski był gorącym orędownikiem utworzenia na ziemiach polskich Judeopolonii. Odpadł Lublin, bo rewolucja zmiotła carat. Lwów był dobrym miejscem na stolicę Judeopolonii.

 

O ludobójstwie Rosjan, bolszewików, sowietów, będzie odzielny esej w czasie uroczystości upamietnajacych Ludobójstwo Katyńskie

 

 

 

W czasie wojny z sowietami, w wyniku, agresji, deportacji, przesiedleń zginęło około 2 miliony Polaków.